Sta je er wel eens bij stil? Hoe hoog leg jij de lat eigenlijk? Ben jij perfectionistisch? Moet bij jou alles kloppen? In je huishouden? In je uiterlijk? In je werk? 
Heb je je wel eens afgevraagd hoeveel energie dat kost? Word je er gelukkig van? 

Het perfecte plaatje

Wij vrouwen zijn vaak enorme perfectionisten. Het moet allemaal heel goed zijn. Daarbij denken we ook nog vaak dat niemand het zo goed doet als wijzelf. 

We vinden het dan heel moeilijk om het aan anderen over te laten. Niemand kan het beter. 
Dan helpt social media natuurlijk ook niet echt. Want daar delen we met name het perfecte plaatje. 

Hoe komt het dat we zo zijn? En wat kunnen we er aan doen?

Perfectionisme heb je vaak niet door

Het feit dat wij het perfect willen doen is voor ons vrouwen ons grootste obstakel. Als een ander iets doet, is het bijna nooit goed genoeg. Wij kunnen dat beter. 

Vaak weten we niet hoe we daar mee om moeten gaan. 

Jarenlang draaide alles om man, kinderen, werk, huishouden. Ikzelf kwam nauwelijks in beeld. Natuurlijk ging ik wel eens iets leuks doen met vriendinnen. Dat stond ik mezelf toe als verder alles onder controle was. 

Mijn partner zei vaak genoeg ‘Chris, doe dat nu gewoon’. Hij liet zich ook niet belemmeren door het thuisfront om de dingen te doen die hij wilde doen. Terecht ook. Alleen, ík kon dat niet. 

Je moet het jezelf toestaan

En àls ik het al eens deed, dan had ik daar een week last van. Dan moest ik inhalen wat ik op dat moment niet gedaan had. Want ja, die was moest wel draaien. Die boodschappen moesten wel in huis gehaald worden. 

Maar, deed ik daar wel goed aan? Ik denk het niet. Uiteindelijk trok ik alle verantwoordelijkheid naar mezelf toe. Waarom vroeg ik mijn man niet om de was te doen? Of de boodschappen? 

Omdat ik vond dat hij het niet zo goed deed als ik. Stel dat hij alle was bij elkaar gooide? Of de verkeerde dingen kocht in de supermarkt? 

Het begint met loslaten

Loslaten moest ik. Pffff wat is dat moeilijk. Dat betekent namelijk dat je je eigen verwachtingen moet bijstellen. 

Op papier prima te doen. Die praktijk is alleen wat weerbarstiger.
Want stel dat de hele witte was nu grauw is geworden omdat wit en bont door elkaar is gelopen? Of dat mijn kinderen hun mooiste kleren aangetrokken hadden en daarna buiten zijn gaan spelen waardoor die kleren nu niet meer schoon te krijgen zijn.

O wat een gruwel. 

Ik heb mezelf daar zo vaak door tegen laten houden. Door mijn eigen perfectionisme. Dat het plaatje moet kloppen. Dat er niets mis kon gaan omdat ik het allemaal onder controle had.

Perfectionisme is onze grote vijand

Ik zie dat nog steeds hoor. Als mijn man of kids de keuken opruimen. Dan neem ik achter hun rug om nog steeds met een vatendoekje het aanrecht af. Of zet ik de bloemen in een andere vaas omdat ik die mooier vind. Herken je dat?

De vraag is of het zo erg is als het iets minder gebeurt dan dat jij wilt. Wat is er zo erg aan als de badkamer anders schoon gemaakt wordt dan dat jij zou willen? 

Het helpt om van tevoren af te spreken wat je allebei verwacht. Wat is er voor nodig om ervoor te zorgen dat we allemaal tevreden zijn? Hoe kritisch ben ik? En is het OK als ik de lat iets lager leg? 

Wat levert het je op als je iets gemakkelijker wordt?

Hoe hoog leg je de lat? En is dat nodig? Een aantal jaren geleden kon ik hier hele discussies over houden met mijn man. Want ik bleef me storen aan die dingen die in mijn ogen niet goed waren. Dat was een doorn in mijn oog. 

Dat heb ik nog steeds af en toe hoor. Alleen heb ik nu geleerd dat ikzelf een keuze heb. Ik kan er ook voor kiezen om iets goed genoeg te vinden. Om mijn oog letterlijk af te leiden. Mijn hoofd om te draaien zodat ik het niet zie.

Want het wordt daardoor veel makkelijker. Ik kies ervoor om niet mijn aandacht te richten op datgene wat ik niet goed vind. In plaats daarvan focus ik me op iets wat ik wel goed vind. 

Dus tja, die keuken is minder goed opgeruimd dan ik zou doen. Maar omdat ik het niet zelf heb hoeven doen, kon ik wel lekker met de hond een uur gaan wandelen. Of naar de sportschool gaan. Of dat boek lezen. 

Ook dat is de Law of Attraction. 

Goed voelen is je prioriteit

Doordat je minder aandacht hebt voor wat niet goed gaat, krijg je meer aandacht voor wat er wel goed gaat. 

Poeh. Wat een zin. Lees die nog eens…

Minder aandacht voor wat niet goed gaat.

Dus niet zien dat manlief de hoekjes van de badkamer minder goed heeft schoongemaakt. Dat je zoon of dochter de was niet in de wasmachine legt. De sportschoenen altijd in de gang staan. 

Maar aandacht voor wat er wel goed gaat. 

Ofwel: dank je wel dat je de vuilnisbak buiten zet. Wat goed dat je de kattenbak hebt schoongemaakt. Fijn dat je de was hebt gevouwen. 

Wil dat zeggen dat je alles door de vingers moet zien? Nee, zeker niet. Heb af en toe een goed gesprek over wat je graag anders zou zien. Als je je maar realiseert dat hoe jij het ziet ook maar een zienswijze is. Die hoeft ook niet altijd goed te zijn. Water bij de wijn doen werkt dan prima. Het zorgt er in ieder geval voor dat je je veel gelukkiger voelt.

Je goed voelen, gelukkig zijn, dát moet jouw prioriteit zijn. Zodat je een leuker en blijer mens bent. Het houdt je letterlijk gezonder. Die feel-good hormonen zijn de beste boost voor je weerstand. 

En bedenk je…. later op je sterfbed gaan mensen echt niet zeggen: ze had haar badkamer altijd zo mooi schoon. Maar wel: ze was zo lief en een lichtpuntje voor ons allemaal.